BBQuito: Salta 20-30 oktober

Na 2 dagen rijden, komen we aan in Salta. Meike en Pepijn hadden ons over deze plek getipt. Een erg leuk huis met een geweldig stuk grond erbij. Letty, de Nederlandse eigenaresse, is op vakantie, maar we worden hartelijk verwelkomt door Marianne. We schrikken wel even als we haar zien, ze zit in het verband en onder de zalf. De week ervoor heeft ze een pompoen uit de oven gehaald die midden in haar gezicht ontploft is, ze is hierdoor erg verbrand.

Het is warm, heel warm, dus we proberen ons rustig te houden. Het huis is lekker koel en ook de ventilator doet goed zijn werk. Ook hier staat het opblaasbadje al snel weer op een mooi plekje in de schaduw.

Spelen met hout

In Salta ontdekken we een megagrote supermarkt (Jumbo), de eerste die we in Argentinië zien. De keuze is overweldigend en na een half uur rondlopen en een kar vol lekkere dingen, besluiten we maar te gaan. Meer kunnen we niet aan ;-) De winkeltijd wordt trouwens nog wel verdubbeld door het inpaksysteem van de kassière en de zeer moeizame betaling. Feike ontdekt ondertussen een geweldige kinder-wc en wil de volgende dagen het liefst daarnaartoe om even te plassen.

Het centrum van Salta is mooi, de gebouwen zijn goed onderhouden en schitteren wit in de zon. We bezoeken Maam, een museum over hoe de Incas de bergen vereerden. In 1999 hebben archeologen op de top van Llullaillaco een offerplek blootgelegd. Er zijn niet alleen keramiek, beeldjes van edelmetaal en textiel gevonden, maar ook de lichamen van 3 kinderen (6-7-16 jaar). In het museum werd uitgelegd hoe de ceremonieën waren. Ook hebben we het lichaam van het 6-jarige jongetje gezien. Helemaal gaaf dankzij de kou, lage luchtdruk, ontbreken zuurstof en bacteriën op die hoogte. Indrukwekkend, maar niet alleen de kou van het museum gaf ons rillingen. De kinderen liepen vanuit Cuzco terug naar huis om na een aantal rituelen naar de top van de berg te lopen (6739 meter). Hier volgden nog een aantal rituelen waarna ze chicha dronken (gefermenteerde maisdrank) totdat ze zo dronken waren dat ze in slaap vielen. Dan werden ze in een bepaalde houding gezet, verpakt en begraven…

Ook zijn we met de teleferico (kabelbaan) een berg naast Salta op geweest en we konden over de stad kijken. Verder zijn we veel bij het huisje, doen boodschappen, spelen met water, voetballen bijna iedere avond met Feike en bbq-en een keer.

We overnachten twee keer ergens anders. Hoewel de lokale mensen zeggen dat alles dichtbij is, wij vinden 3 uur heen, iets bezoeken en dan 3 uur terugrijden toch best ver...

Pumamarca/Tilcara

Via een kleine kronkelweg rijden we de bergen in, op sommige plekken staat er nog wel een middenlijn op de weg, maar past er slechts een auto op de weg. De route is mooi, maar iedereen behalve Janna, wordt een beetje misselijk. Feike mag met stoel en al voorin en is helemaal gelukkig. Hij kan alles goed zien en voelt zich meteen beter. Hij praat honderduit over wat hij ziet. Kleine boerderijen, droge rivierbedden waar vaak wel wat dieren grazen en hier en daar een huis. Het landschap verandert ineens, grote rotsformaties in verschillende kleuren en cactussen. Heel veel cactussen!

wegblokkade

We rijden eerst naar Pumamarca, een klein leuk dorp tegen de bergen. Maar we besluiten nog even verder te rijden naar het volgende dorp, Tilcara. Ook hier veel adobe huizen. We vinden een leuke slaapplek in een lekker koel huisje. Op de top van de berg nast het dorpje zijn resten van een fort gevonden uit de pre-Colombiaanse periode (Pucara). Ze hebben het historische dorp op/nagebouwd. Feike wil in alle huisjes even kijken en ook Janna vermaakt zich goed. Wel spannend: Haar niet altijd even stevige passen en de enorme cactussen die overal staan. Ook al zijn we op hoogte, de zon doet goed zijn best. Even afkoelen, maar dan is het enige koude bier dat op voorraad is… Heineken.

Wanneer de kinderen op bed liggen en Wim en ik in het keukentje een spel spelen, begint buiten iemand heel hard en vals in de microfoon te zingen. We weten even niet waar het vandaan komt en wat het is, maar na 2 spreeksessies en een extra liedje, hebben we het door: we zitten dicht bij een erg enthousiaste kerkgemeenschap. Nou ja, er zijn in ieder geval 3 mensen erg luid aanwezig daar.

Na het ontbijt rijden we naar Salinas Grandes. We klimmen eerst flink naar ongeveer 3500 meter, een mooie rit met veel bochtenwerk en komen dan ineens op een grote vlakte. In de verte zien we al witte plekken. Net voor we bij het zout komen, staat er een Vicugna, een van de 4 soorten lama’s. Even later staan we met zonnebrillen op, met onze voeten op het zout. Ziet er een beetje viezig uit en niet stralend wit zoals we ons voorgesteld hadden, maar ja er waait natuurlijk ook zo zand op. Feike vindt het erg interessant, samen met Janna rent hij over het zout en bedenkt dan dat we er misschien ook wel even met de auto op kunnen rijden.

Op de terugweg stoppen we nog even in het dorpje Pumamarca.

Cachi

Weer een mooie rit door de bergen, met vele kleuren en nog meer cactussen. Wat blijft dat een mooi gezicht en wat een verschillende vormen. We rijden naar Cachi, een klein bergdorp. Ook hier veel adobe huizen, het bekende dorpsplein met een mooi kerkje. De bezienswaardigheden die in de Loney Planet worden beschreven vallen wat tegen, maar het dorpje heeft een erg vriendelijke uitstraling.
We gaan naar een museum, waar Feike zijn gids-vaardigheden verder oefent. Hij vertelt een verhaal over wat we zien en gebruikt hier handig de informatie uit het vorige museum voor: alles is gevonden bovenop de berg waar mensen het heel lang geleden verstopt hebben (de sterk versimpelde versie van het offerritueel). Dichtbij ons hotel is een leuk pleintje met een restaurant waar we buiten lekkere biefstuk eten met een lokale wijn. Dit is Argentinië ;-)