Toch niet alleen maar aardige mensen….

Twee weken geleden ben ik met Feike in de wandelwagen naar een park wat verderop gelopen. Het was een beetje miezerig, maar ik wilde er toch even uit. Dus allebei een jas aan en de kap wat verder over de wagen getrokken.  Na een rondje door het park wilde ik op de terugweg nog even langs een warenhuis voor wat dingen voor het huis. Een nette mevrouw tikte me op de rug, mijn jas was vies. Ik zei dat het niet erg was en liep door. Even later kwam ze weer, ze had nu servetjes en zei dat het echt heel erg vies was. Toen toch even gestopt en mijn jas uitgetrokken en inderdaad ik wist niet wat ik zag, wat een vieze derrie! Ik wilde mijn tas onderuit de wagen pakken omdat daar natuurlijk altijd handige doekjes zitten om Feike mee te poetsen en 1 seconde denk ik: heb ik mijn tas thuis gelaten? Shit, dat hebben ze wel heel erg handig, snel en uitgekiend gedaan (een paar seconden is echt genoeg!). Ze waren natuurlijk ook in geen velden of wegen meer te bekennen. Men, wat baalde ik dat ik erin getrapt was! Een andere mevrouw vroeg wat er was, ik zei dat mijn tas gestolen was en haar reactie was: ja je moet ook uitkijken hier. Hmm, zou zij ook in het complot zitten? Vanaf dat moment was iedereen verdacht!

Ik heb de te ranzige jas in de wagen gemikt en ben eerst naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Pas later thuis zag ik dat ook mijn hele broek aan de achterkant onderzat, misschien heb ik een 2e lading gekregen omdat ik de 1e keer niet reageerde? En wat Feike deed? Nou die lag heerlijk te slapen in zijn wagentje en heeft van alles niets meegekregen....

Bij het politiebureau moest ik lang wachten, maar toen hebben ze een formulier voor me ingevuld. Ik vertelde dat ik ook mijn portemonnee met geld kwijt was. Even later moest ik 2 kopieën laten maken van het formulier,  vragen ze daar 10 cent voor!! Gelukkig had ik nog wat kleingeld in mijn broekzak ;-)

Toen Wim die avond thuiskwam van het werk had hij verhalen van lokale mensen en buitenlanders over hoe zij bestolen zijn en welke trucjes er gebruikt worden. Troost misschien een beetje, maar een naar/raar gevoel hou je er wel aan over. En nu? Na de eerste schrik staan wij nu weer op scherp…..