Weer thuis

Een week geleden zijn we weer thuis gekomen in Conocoto. Nog maar zo kort hier, maar Nederland lijkt al weer ver weg en lang geleden. Dat ver klopt natuurlijk wel: we zijn 15 uur onderweg geweest en hebben in het vliegtuig de nodige kilometers gemaakt. Zowel Feike als Janna hebben zich goed gehouden tijdens de reis en hebben lekker veel geslapen.

Het was fijn om in Quito het toestel te kunnen verlaten. Na de douane en het verzamelen van al onze tassen en koffers was de volgende uitdaging om alles in een taxi te krijgen. Volgens de taxichauffeur met een stationwagen zou alles wel in zijn auto passen. Ik twijfelde nog, maar inderdaad, 7 koffers, 2 trolleys, 2 rugzakken, 2 kinderen en in totaal 3 volwassenen: alles paste in de auto en ik denk dat alleen de chauffeur wat krap zat…. De uitlaatgassen sloegen ons meteen op de keel, maar voor de rest was het erg leuk om weer even in Quito rond te rijden.

Thuis in Conocoto wachtte ons een warm welkom. Het huis was schoon, de koelkast gevuld, er stonden bloemen op tafel en bij de buren konden we zo aan de koffietafel schuiven. Helaas zijn de cavia’s doodgegaan, maar het goede dierennieuws was dat de kippen zijn begonnen met het leggen van eieren. Ze zijn in de afgelopen weken enorm gegroeid, de haan kan nu echt kukelen. Dat doet hij dan ook vol overgave vanaf 4 uur. Verder oefent hij ook gedurende de dag zijn kunsten…. Naast dat we nu onze eigen verse bio-eitjes hebben om te eten, leggen we eieren opzij om over een tijdje uit te laten broeden. Eens kijken of dat gaat lukken!

Met ons en de kinderen gaat het goed. Janna heeft geregeld last van krampjes maar laat zich meestal wel troosten op de arm of in de kinderwagen. Haar wereld wordt al wat groter en ze lijkt met volle aandacht haar nieuwe omgeving in zich op te nemen wanneer ze in de kinderwagen over het terrein gaat. Feike heeft de waterpokken meegenomen vanuit Nederland. Zijn gezichtje en lichaam zaten best vol pokken en hoewel hij er niet heel veel last van had, heeft hij toch een dag niet op zijn loopkoe kunnen zitten van de pijn aan zijn billen. Nu drogen de plekjes mooi op, slaapt Feike weer rustig en vermaakt hij niet alleen ons, maar ook alle andere mensen die hem de laatste weken gemist hebben.

We hebben ook al weer wat gezellige dingen gedaan: de collega’s van Wim zijn geweest om kennis te maken met Janna (dit eindigde met het dansen op K3 in de huiskamer) en met het deel van onze vrienden die nu niet op vakantie naar Europa zijn hebben we zondag in onze tuin gebarbecued: we zijn weer thuis ;-)